aslında sadece denize degil harika bir cumartesiyede veda etmiş olacağım.
yıllardır bir bir artan rüzgar jeneratörü kocaman rüzgar gülleri sağımda ve solumda, her geçişimde büyüme ve gelişmelerini gözlemlediği düşündüğüm maki bitki örtüsü...
bu sessiz vedaya bir anlam kazandırma çabalarımın doruk noktasında izmirden kopuyor olmak ve istanbulun kucağına düşmek var. ama bu kadar ayrılığın sonunda sevdiğim kadına kavuşacak olmak, işte bu düşünce tüm 2012 zırvalıklarına bir set çekiyor.
unutmadan 2012 müthiş bir yıl olacak. bu son cümle iş bu yazının inceptional finalidir...
